De stichteres van het Madonna House is Catherine de Hueck Doherty, met de bijnaam “B”. Nog voor de eeuwwisseling in Rusland geboren, groeide Catherine op bij diep christelijke ouders met orthodoxe en rooms-katholieke invloeden. Zij trouwde al vroeg met Boris de Hueck. Tijdens de eerste wereldoorlog werkte zij als verpleegster. Door de Russische Revolutie werden zij gedwongen te vluchten en kwamen zij en Boris naar Canada.

In Rusland was haar familie rijk geweest; in de nieuwe wereld moest zij werken in het huishouden en voor haar zieke man zorgen en hun kleine zoontje opvoeden. Zo leerde Catherine de armoede van zijn hardste kant kennen. Langzaam werkte zij zich weer omhoog op de maatschappelijke ladder. In deze tijd rijpten in haar de woorden van het Evangelie als een innerlijke ervaring: “Sta op – ga! Verkoop, alles wat je bezit…geef het aan de armen… en kom dan terug en volg Mij”, het klonk onophoudelijk in haar hart.

Als antwoord op deze roep, stichtte zij beginjaren dertig het “Huis van Vriendschap”, eerst in Toronto tijdens de recessie, later in Harlem, waar zij een pionierster was voor de inzet voor de interraciale gerechtigheid. In 1947 trok ze naar Combermere, waar de bisschop van Pembroke haar bemoedigde om het Apostolaat in zijn bisdom op te zetten.

Samen met haar tweede echtegenoot, de Iers-Amerikaanse journalist Eddie Doherty, begon Catherine opnieuw het Evangelie op eenvoudige, concrete wijze te leven. Zij zette zich in voor de behoeften van de omringende bevolking en stak de hand van vriendschap en geloof naar hen uit. Zoals in Harlem en in Toronto voegden zich mannen en vrouwen bij haar. Tot Catherine’s verrassing waren enkelen van hen priester. Zonder vooraf vastgestelde plannen of ideeën, enkel geleidt door haar hartstochtelijke liefde tot God en de wens om Zijn wil te doen, luisterde en antwoordde Catherine naar zijn stem. De vrucht van dit luisteren is het Madonna House.

In 1952 besloot de jonge gemeenschap in reactie op het voorstel dat Paus Pius XII aan Catherine gedaan had, de beloften van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid af te leggen. Catherine’s levensgeschiedenis wordt beschreven in de boeken “Tumbleweed” en “Cricket in My Heart” van Eddie Doherty en in haar autobiografie “Fragments of My Life”. Ze zijn te verkrijgen bij Madonna House Publications.

Catherine Doherty is in Combermere op december 14, 1985 gestorven op de leeftijd van 89. Sindsdien is het proces voor haar canoniseren begonnen en zij mag nu officieel “Dienares van God” genoemd worden.

En Rusia, su familia había sido rica. En el nuevo mundo, tuvo que pasar por diferentes trabajos menores para sostener a su esposo enfermo y a su pequeño hijo, en esta etapa Catherine llegó a conocer lo que era la extrema pobreza. Gradualmente, fue mejorando su nivel económico y empezó a sentir que las siguientes palabras del Evangelio hacían eco sin cesar en su propio corazón: “Levántate y anda, vende lo que posees… dáselo a los pobres… ven, sígueme”.

Respondiendo a esta llamada, ella estableció una Casa de la Amistad a principios de los años 30, primero en Toronto durante la Recesión, y luego en Harlem, en la ciudad de Nueva York, donde fue pionera en el trabajo en pro de la justicia interracial. En 1947, llegó a Combermere, donde el Obispo de Pembroke la animó para que abriera un centro  de apostolado rural en su diócesis. Con su segundo esposo, el periodista irlandés-americano Eddie Doherty, Catherine una vez más comenzó a vivir el Evangelio de una manera simple y concreta, atendiendo las necesidades de la gente local y extendiendo su mano de amistad y fe. Como en Harlem y Toronto, muchas personas venían a visitarla y se quedaron con ella. Lo que sorprendió a Catherine, fue la llegada de algunos sacerdotes. Sin tener ningún plan o idea preconcebida, llevada sólo por su intenso amor a Dios y por su inquebrantable deseo de hacer su voluntad, Catherine escuchó y respondió a su voz. Madonna House es el fruto de aquel escuchar.

En 1952, como respuesta a la sugerencia que el Papa Pío XII hizo directamente a la fundadora, la joven comunidad votó en favor de hacer votos de pobreza, castidad y obediencia. La vida de Catherine ha sido contada en Tumbleweed y en Cricket in My Heart por Eddie Doherty; en su autobiografía, Fragments of My Life. Otra biografía escrita por Lorene Hanley Duquin, They Called Her the Baronessrelata las distintas etapas de su vida en forma muy completa. Estas obras se pueden obtener por correo escribiendo a Madonna House Publications, Combermere, ON, K0J 1L0, Canadá.

Een gemeenschap van liefde

“Het voornaamste doel van het Madonna House is het vormen van een ‘liefdesgemeenschap’. Het succes van een missie bestaat nooit in haar werken. Ze bestaat allereerst en vooral in de Liefde, die ieder lid voor de ander heeft.”

“Om een gemeenschap te vormen, moet men vooreerst in relatie treden met de Drie-eenheid. Wanneer mensen ertoe beslissen Jezus niet nodig te hebben of zichzelf tot God te maken, kan onder hen geen gemeenschap gesticht worden. Zodra we verliefd worden op de Drie-eenheid worden we deel van deze eeuwige en eerste liefdesgemeenschap.”

God liefhebben en elkaar in Liefde dienen

“Een christen is een persoon die verliefd is op God. Zo moet ieder, die God liefheeft, ook werkelijk de mensheid liefhebben. Niet de mensheid als geheel, maar iedere individuele mens. Op de mensheid verliefd zijn, betekent, ieder dimensie van het leven van deze mens liefhebben.”

“Om enigszins te verhelderen, wat ik met ‘dienst’ bedoel, heb ik ons ‘de mensen van handdoek en water’ genoemd. Zij die door de voeten van de leerlingen te wassen Christus navolgen.”

Bedelen

“Wij zijn bedelaars voor de Heer, allereerst voor de armen en dan voor onszelf. We bedelen om alles: geld, kleding, voeding, alles wat wij en zij, die wij dienen, nodig hebben. We bedelen, omdat we op een bedelaar verliefd zijn: God. Dat identificeert ons met de armen in de wereld, die Christus zelf zijn.”

Het Evangelie zonder compromis

“Het is belangrijk te begrijpen, dat het alledaagse leven de beslissende plek is waar het Evangelie zonder compromis geleefd wordt. Geen enkel gedeelte van het Evangelie is abstract, Ieder deel roept op tot Menswording.”

Catherine had een visioen, het Evangelie in iedere situatie en in ieder aspect van het leven te leven. Geen enkel gedeelte van het Evangelie is abstract, zou zij zeggen. De alledaagse routine is beslissend in het leven van het Evangelie zonder compromis om ze de Wereld in Christus te herstellen. Een timmerman werkt met hout. Een computerspecialist werkt met machines. Een kok voedt de hongerigen. Een ander wast of naait of kleedt de naakten. Spiritualiteit kan in alles wat we doen gestalte krijgen, zoals Jezus Christus, de Zoon van God, het Lichaam aangenomen heeft. Wij leven het Evangelie met onze handen, met ons verstand en ons hart, wanneer we overgaan tot de orde van de dag. We ontdekken de heiligheid van de kleine dingen, die uit liefde tot God steeds opnieuw op een goede manier gedaan worden; het aannaaien van een knoop, het schrijven van een brief of het melken van een koe. Het is in het Madonna House onze roeping om de kleine dingen uit Liefde tot God te doen. En dat is een waarachtige roeping voor ieder die Christus wil navolgen.

Sorteren donatiesHet eenvoudige leven van Nazareth, dat Catherine voor ogen stond, heeft vele facetten. Maar in het doen en laten van ieder van ons is het de trouw aan de gewone, dagelijkse dingen van het leven, de “plicht van het ogenblik”, die ons tot heiligheid voert en tot het herstellen van de wereld in de Heer, die ons en alles geschapen heeft.

Tot gebed worden

“We raken God aan met de ene hand en de mensen met de andere hand. Dat betekent: we worden kruisvormig. Een kruisvormige mens is symbool van gebed. De enige ware communicatie tussen mensen is die communicatie die bestaat tussen twee kruisvormige mensen.”

Nazareth

“De geest van het Madonna House is de geest van Nazareth…, de geest van een familie, de familie van Nazareth, een gemeenschap van volmaakte liefde en naastenliefde.”

Sinds het verschijnen van Catherine Doherty’s boek ‘Poustinia’, heeft dit woord, dat “woestijn” betekent, ingang gevonden in de geestelijke woordenschat van vele talen.

In het Madonna House betekent het een ruimte of een hut, die slechts schamel ingericht is, waarin men zich gedurende 24 uur terugtrekt om er te bidden en te vasten in stilte en in eenzaamheid. Leden van de gemeenschap en gasten die voor langere tijd blijven kunnen gebruik maken van de poustinia wanneer ze daartoe de toestemming krijgen van een geestelijk begeleider, voor zoverre de verplichtingen van de gemeenschap dat toelaat.

In de poustinia leest men in de Bijbel en vast men op brood en thee. “Niemand kan zeggen wat je in de poustinia doen moet” zei Catherine. “Je bent er samen met God, en Hij spreekt in je hart.”

In Combermere ligt het accent op het gemeenschapsleven, op de “poustinia van het hart”, het is een eenzame plek in het hart van iedere mens, waarin hij God ontmoet. In veel van onze huizen staan poustinias ter beschikking voor wie bij de Heer wil verblijven. Talrijke poustinias maken het voor de leden van de gemeenschappen mogelijk, de noden van degenen aan wij zij dienstbaar zijn, voor God te brengen.

“Niet wat je doet is belangrijk, maar wie je bent.”

– Catherine

Een van onze leden zou het als volgt omschrijven: Het leven in het Madonna House is als een bepaalde routine, die ons als een onderhuidse stroming door goede en kwade dagen draagt en alles laat uitmonden in een zee van goddelijke liefde.

Ieder die naar het Madonna House komt, wordt onderdeel van deze routine. We staan op om 7.00 uur en verzamelen ons om 8.00 uur voor het ochtendgebed. Om 8.30 uur volgt het ontbijt van graanpap, yoghurt, volkorenbrood en thee. Om 9.00 uur beginnen we met ons werk: wasserij, meubelmakerij, tuinieren, pottenbakkerij, atelier, schoonmaakwerk, onderhoudswerkzaamheden, afwas, enz.

Om 12.00 uur eten we warm, gevolgd door een gemeenschappelijke geestelijke lezing, gewoonlijk uit de geschriften van Catherine. Dan wordt er opnieuw gewerkt van 13.00 tot 17.00 uur, onderbroken door een theepauze in de namiddag.

Om 17.15 uur vieren we de Eucharistie. De liturgie is voor ons het hoogtepunt van de dag. Zoals Catherine zei: “We leven ons leven tussen twee missen in.” Voor ons is het leven als dat van Christus, die zei: “Dit is mijn Lichaam, dat voor U gegeven wordt. Dit is mijn Bloed, dat voor U vergoten wordt. Doe dit tot Mijn gedachtenis.” Deze houding van de zichzelf opofferende liefde voor God moet ieder plekje in ons, al onze daden – al zijn die nog zo klein – doordringen, tot in de geringste beweging van ons hart en ons verstand.
Om 18.00 uur is het avondeten, dat bestaat uit een krachtige soep, groente, kaas of muesli. Na het avondeten maken de meesten van ons groente schoon of wassen af of helpen bij ander huishoudelijk werk.

Tegen 19.30 uur is, op sommige avonden tot 21.00 vrije tijd (tenzij er cursussen geven worden, er gemeenschappelijke recreatie is, koorrepetitie, werkgroepen of een ontmoeting met de bewoners van de slaapzaal is). Daarna ontmoeten we elkaar nog even voor thee en gesprek. Om 21.45 uur gaan we naar onze slaapruimte en bereiden we ons voor op de nacht. Om 23.15 uur gaat het licht uit.

Dat is het dagelijkse ritme van ons leven. Velen bevestigen, dat het een helend, omvattend ritme is. De innerlijke klok begint op den duur in een ander ritme te slaan dan in het harde staccato van het moderne leven. Wanneer we zo rustig zijn geworden, betreden we een nieuwe geheimvolle en oneindig diepe ruimte: Dat is de ruimte van het mensenhart, waar in het centrum de levende God woont.

De ware wijsheid van Nazareth openbaart zich niet eerder aan ons, dan wanneer we op deze manier rustig geworden zijn, het is het punt waarop onze ‘reis naar binnen’ kan beginnen. Dit dragende ritme van het gewone, eenvoudige leven maakt het ons mogelijk ons meer bewust te worden van wat er zich in ons afspeelt. Gaandeweg ervaren we de grote dragende kracht van het christelijke gemeenschapsleven.

Wie zich begeeft op deze reis naar binnen, zal het levende Evangelie openbaren. Door te luisteren naar de heilige Geest, door vanuit zijn kracht te leven, zal deze mens dit alles in zich belichamen, en datgene vlees laten worden, wat God voor zijn eigen redding wil voltrekken en voor de redding van onze tijd, waar deze zich ook naartoe beweegt.

Mannen en vrouwen met een goede gezondheid, meestal tussen de 20 en de 35 jaar, komen voor uiteenlopende periodes naar het Madonna House. Ze komen, om het leven van een liefhebbende christelijke familie te delen, die de Evangelische raden van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid beleeft. Ze leren er het Evangelie in de eenvoudige handelingen van alledag gestalte te geven. Zij luisteren daarbij naar de stem van de Heer in hun eigen leven.

Gasten worden uitgenodigd deel te nemen aan het dagprogramma van arbeid, gebed en ontspanning en aan het dienen van armen in de medemens, in overeenstemming met wat het ogenblik vraagt. Voor sommigen vormen de buitentoiletten onze armoede, voor anderen het leven op een slaapzaal, geen privacy of weinig vrije tijd te hebben.

Om zo goed mogelijk van deze ervaring te profiteren, bevelen we onze gasten aan, tenminste één week in het Madonna House te verblijven. Helaas kunnen we geen weekendgasten ontvangen.

Wie geïnteresseerd is in een bezoek aan het Madonna House verzoeken we te schrijven naar de verantwoordelijke voor mannen, vrouwen en priesters.

De Kana-kolonie

In een aan een meer gelegen kampeerplaats opgetrokken in hout, niet ver van het Madonna House, komen families samen, om hun christelijke leven in een eenvoudige en ontspannen, gemeenschappelijke atmosfeer te vernieuwen. Iedere ontmoeting, die een week duurt, bevat een eucharistieviering in een rustieke kapel, bijeenkomsten en ontspanning. Meerdere eenvoudige hutten staan tijdens de zomer ter beschikking voor deze families.

Al als kind bood Catherine haar leven aan God aan voor de priesters. Haar verering en haar inzicht in deze roeping heeft op de vele, vele priesters die in de loop de jaren het Madonna House bezochten, indruk gemaakt.

Op het ogenbik zijn 17 priesters bestendig lid van het Apostolaat. Bijna de helft kwam als leek en werd in de daarop volgende jaren binnen de gemeenschap gewijd. Ze leven en werken als een onderdeel van de Madonna-House-familie – ze vieren de sacramenten, onderwijzen, bidden en bieden zowel aan de leden van de gemeenschap als aan de gasten geestelijke begeleiding.

Priesters van overal vandaag zijn welkom aan ons leven deel te nemen, met inachtneming van hun wensen.

Pre-theologische vorming en geassocieerde priesters

Op de synode van 1990 in Rome, over de priesteropleiding, werd een aanbeveling gegeven, een jaar van geestelijke vorming te volgen alvorens aan de Theologiestudie te beginnen. Tien jaar eerder had Catherine met toestemming van de Apostolisch Nuntius van Canada geïnteresseerde bisschoppen het aanbod gedaan, priesterkandidaten voor een soort geestelijk voorbereiding op het seminarie naar het Madonna House te sturen. Dit programma biedt acht maanden geestelijke vorming als onderdeel van het leven in de Madonna-House-gemeenschap.

Een groot aantal priesters en bisschoppen, die zich aangetrokken voelen door de Madonna House spiritualiteit, maar geroepen zijn, dit in hun bisdom te leven, werden geassocieerd priester. Hun aantal ligt op het ogenblik op ongeveer 100.

In 1961 had Catherine een droom: een cadeauwinkel, waarvan de opbrengsten direct ten goede zouden komen aan de armen. Dit Apostolaat zou door speciaal daarvoor gevraagde leden van het Madonna House uitgevoerd worden en uitsluitend met geschonken artikelen bevoorraad worden. “Maria zelf zal klant zijn”, hield Catherine vol.

De droom werd werkelijkheid: Antiquiteiten, geschenken, kledingsstukken, handwerk (waarvan sommige in het Madonna House gemaakt zijn) en gebruikte boeken zijn de middelen geworden, waarmee harten en zielen beroert worden.

Duizenden mensen hebben door hun bijdrage, groothartigheid, hulp en gebed geholpen om de Derde Wereld te ondersteunen en dit Apostolaat mogelijk te maken!

Onze eigen boeken – de werken van Catherine Doherty, van haar echtgenoot, Eddie Doherty, en van andere leden van de gemeenschap – zijn in onze cadeauwinkel te verkrijgen of te bestellen bij Madonna House Publications. Een lijst van de publicaties is op aanvraag beschikbaar. “Restoration”, onze publicatie in krantenformaat, verschijnt tienmaal per jaar en kost US $10.00 per jaar. Wilt u een lijst van publicaties of een abonnement, dan kunt u contact opnemen met Madonna House Publications.